miércoles, 12 de enero de 2011

A Lingua Galega






Letra do Himno Galego



Qué din os rumorosos
                                                                  na costa verdecente
                                                                  ao raio transparente
                                                                  do prácido luar?

                                                                ¿Qué din as altas copas
                                                                  de escuro arume arpado
                                                                  co seu ben compasado
                                                                  monótono fungar?

Do teu verdor cinguido
                                                                 e de benignos astros
                                                                 confín dos verdes castros
                                                                 e valeroso chan,
                                                                 non des a esquecemento
                                                                 da inxuria o rudo encono;
                                                                 desperta do teu sono
                                                                 fogar de Breogán.

Os bos e xenerosos
                                                                   a nosa voz entenden
                                                                   e con arroubo atenden
                                                                   o noso ronco son,
                                                                   mais sóo os iñorantes
                                                                   e féridos e duros,
                                                                   imbéciles e escuros
                                                                   non nos entenden, non.

Os tempos son chegados
                                                               dos bardos das edades
                                                               que as vosas vaguedades
                                                               cumprido fin terán;
                                                               pois, donde quer, xigante
                                                               a nosa voz pregoa
                                                               a redenzón da boa
                                                               nazón de Breogán.

No hay comentarios:

Publicar un comentario