Grecia

Colonias gregas

A ODISEA

A Odisea é un poema épico grego composto por 24 cantos, atribuído ao poeta grego Homero. Narra a volta a casa do heroe grego Odiseo (Ulises en latín) tras a Guerra de Troia. Odiseo tarda vinte anos en regresar á illa de Ítaca, onde posuía o título de rei, período durante o cal o seu fillo Telémaco e a súa esposa Penélope han de tolerar no seu palacio aos pretendentes que buscan desposala (pois xa crían morto a Odiseo), ao mesmo tempo que consomen os bens da familia.

A ILÍADA

A Ilíada é unha epopea grega e o poema máis antigo escrito da literatura occidental. Atribúese tradicionalmente a Homero. Composta en hexámetros dactílicos, consta de 15.693 versos (divididos polos editores, xa na antigüidade, en 24 cantos ou rapsodias) e a súa trama radica na cólera de Aquiles. Narra os acontecementos ocorridos durante 51 días no décimo e último ano da guerra de Troia.

EJERCITO ESPARTANO

O soldado mais comun no exercito espartano era o hoplita que era un lancero con armadura completa e cuxa defensa principal era un escudo redondo de bronce, estes soldados recibia unha educacion agogé, consistia en que o rapaz os 7 anos era cedido o estado e era alistado nas formacion premilitares baixo a vixilancia dun inspector chamado "pedonómo".

Dos 8 aos 11 anos os nenos estaban distribuídos en bandas ou tropas

dirixidas por mozos os irenes de máis idade, e subdivididas en patrullas que
encabeza o máis agudo dos raparigos que a compoñen, chamado buagos.

De 12 a 15 anos, raparigo.

Deixaban de levar túnica e só recibían un manto para todo o ano. Durmían en dormitorios
colectivos sobre jergones de canas. Non se bañaban e só se fregaban con aceite
os poucos días festivos que había.

Dos 16 aos 20 anos, irene.Durante este período pasábase da infancia á adolescencia e os raparigos tiñan que pasar por unha serie de probas

Aos 20 anos todo espartano incorporábase ao exército activo. Dos 20 aos 30

anos estes mozos seguían vivviendo cos seus camaradas de tenda, e seguían
comendo todos xuntos.

Aos 60 anos xa era liberados do servicio militar e podian formar parte do Senado.

VESTUARIO

Licurgo vestiu ao exército con pezas avermelladas e lle dió escudos de bronce. Levaban unha ampla capa de tecido fino no inverno e no verán, que nunca lavaban, sandalias dunha soa sola e un bastón, que podía ser recto ou curvado na parte superior en forma de cayado.Levaban o pelo longo e coidadosamente peiteado.

MANDOS MILITARES

Esta infantaría pesada estaba dividida en 5 rexementos (mores), mandados

polos polemarcos, a cuxas ordes estaban os locagós, xefes de batallón, os
pentecontarcas, comandantes de compañía, e os enomotarcas, xefes de sección.
As distintas unidades manobraban con gran flexibilidade.


HERACLES
Era considerado fillo de Zeus e Alcmena, unha raíña mortal, fillo adoptivo de Anfitrión e neto de Perseo pola liña materna.
Nun ataque de locura provocado por Hera, Heracles matou aos seus propios fillos e a dous dos seus sobriños coas súas propias mans. Ao espertar e descubrir os terribles actos que cometera, sentiu unha terrible dor, e non quixo continuar vivindo con Mégara (outras versións din que tamén Mégara foi asasinada xunto cos seus fillos pola tolemia que lle provocou Hera). En penitencia por esta execrable acción, a sibila délfica díxolle que tiña que levar a cabo dez traballos que dispuxese Euristeo, o home que usurpara o seu lexítimo dereito á coroa e a quen máis odiaba. Heracles levou a cabo todos eles con éxito, pero Hera díxolle a Euristeo que estimase que en dous dos traballos fallara, pois recibira axuda, polo que ordenou dúas máis, que Heracles tamén completou, facendo un total de doce.
Na primeira imaxe esta levando a cabo o traballo de matar a Hidra lo lago Lerna.
Na segunda imaxe o traballo contiste en soster a dous columnas do Estreito de Xibraltar.


INSTRUMENTOS DE DEMOCRACIA ATENIENSE


Clepsidra: Os reloxos de auga ou clepsidras datan da antigüidade exipcia e usábanse especialmente durante a noite, cando os reloxos de sol perdían a súa utilidade. Os primeiros reloxos de auga consistiron nunha vasija cerámica que contiña auga até certo nivel, cun orificio na base dun tamaño adecuado para asegurar a saída do líquido a unha velocidade determinada e, por tanto, nun tempo prefijado.


Fichas de voto: Fichas de voto en bronce utilizado polos xurados, do Héliée sobre todo. Son constituídos dun disco de bronce que leva unha marca ou unha inscrición de identificación, creeuse que serve a determinar o voto.


Ostracon ou ostrakon é unha cuncha ou fragmento de cerámica sobre o que se escribía.
En arqueoloxía emprégase o termo ostracon para designar os anacos de cerámica (ou fragmentos calcáreos) que se utilizaban como borradores para aprender a escribir ou pintar. Os ostracons son moi numerosos e é unha fonte de información moi útil.

LENDA DE PROMETEO

Esta lenda conta que Jepeto tivo dous descendentes Epimeteo e Prometeo aos que cedio parte dos seus poderes porque o tenia mais cousas que facer, Epimeteo lle rogo ao seu irmán Prometeo que lle cedese as súas obrigacións paternas para poder desenvolver o seu plan, se tratava de extraer dunha amálgama composta de terra, lume e outros elementos criaturas vivas, pero mortais, e de atribuír a cada unha as facultades que máis se adaptasen á súa constitución.


Pero se habia esquecido dos homes que se habia quedado sen comida e sen defensas naturais asi que o seu irmán Prometeo discorre entón a maneira de reparar a neglixencia do seu irmán. Introdúcese secretamente na illa de Lemnos, penetra nas fundiciones de Vulcano no momento en que o traballo era máis intenso e apodérase dunha faísca de lume e ofrécea á Humanidade. Pero todo ía ben; pero os homes, dotados de tantos elementos, se enorgullecieron, créndose demasiado preto da divindade. Júpiter molestouse e decidiu castigar ao responsable daquel xeral orgullo. Mercurio decatar e condeno a Prometeo a estar atado a unha pedra e a que unha aguila coméselle unha e outra vez o higado 1000 anos seguidos.

MITO DE PANDORA

Pandora foi a primeira muller, creada por Hefesto e Atenea, con axuda de todos os deuses e por mandato de Zeus. Cada un conferiulle unha calidade: beleza, graza, habilidade manual e persuasión. Hermes puxo no seu corazón a mentira. Zeus destinouna para castigo da raza humana, como vinganza contra Prometeo, que lle enganou. Pandora foi entregada polos deuses aos homes, para a súa desgraza. Zeus enviou a Epimeteo a Pandora. Leste, esquecendo o consello do seu irmán Prometeo de non admitir ningún agasallo de Zeus, deixouse seducir pola súa beleza e fíxoa a súa esposa. Existía unha xerra que contiña todos os males, pero quedaban encerrados por unha tapadeira. En canto Pandora chegou á Terra, movida dunha curiosidade incontrolable, abriu a vasija, e todos os males se esparcieron entre o xénero humano, unicamente quedou dentro a esperanza

PALABRAS DA MITOLOXIA GREGA

Na imaxe 1 aparece a palabra cancerbero que na mitoloxia grega significaba o seguinte: Cérbero gardaba a porta do Hades e aseguraba que os mortos non saísen e que os vivos non puidesen entrar.

Na imaxe 2 a pa labra olimpiada ben do grego e significa o seguinte: olimpíada é o período de catro anos que transcorre entre cada edición dos Xogos Olímpicos, aínda que na actualidade é común o uso desta palabra para designar aos propios xogos, como sinónimo.

Na imaxe 3 a palabra maraton be do grego e significa o seguinte: un maratón é unha proba atlética de resistencia con categoría olímpica que consiste en correr unha distancia de 42 195 metros.

Na imaxe 4 a palabra democracia: o termo democracia provén do antigo grego e foi acuñado en Atenas no século V a. C.

Na imaxe 5 a palabra afrodisiaco ben da deusa afrodita que era a deusa do amor a beleza e da sensualidad.

     

Na imaxe 6 aparece o signo pi que significa o seguinte: π (pi) é a relación entre a lonxitude dunha circunferencia e o seu diámetro, en xeometría euclidiana.

Na imaxe 7 a palabra atlas: na mitoloxía grega, Atlas ou Atlante era un novo titán ao que Zeus condenou a cargar sobre os seus ombreiros cos alicerces que mantiñan a Terra separada dos ceos. Era fillo de Jápeto e a ninfa Clímene e irmán de Prometeo, Epimeteo e Menecio. Higino, con todo, faio fillo de Gea e Éter ou Urano, aínda que o texto do Prefacio, onde fai esta afirmación, está algo corrompido.

Na imaxe 8 talon de aquiles: o talón de Aquiles é unha expresión que se emprega para referirse ao momento fraco ou débil dunha persoa ou cousa.

Na imaxe 9: o Partenón é un dos principais templos dóricos que se conservan, construído entre os anos 447 e 432 a. C., as súas dimensións aproximadas son: 69,5 metros de longo, por 30,9 de ancho; as columnas teñen 10,4 metros de altura. Está dedicado á deusa grega Atenea, á que os atenienses consideraban a súa protectora.

 



Primeiras civilizacions

1. Os cigurat foron creados pola civilización mesopotámica, os sacerdotes do templo eran os unicos con dereito a coidar as estatuas dos deuses, non deixavan entrar naide máis, o cigurat está formado pola capela central era onde estaba a figura do deus, tamen estaba o santuario central que serviu para albergar
a imaxe, había dúas entradas a da escaleira central polo que só pode rían subir os sacerdotes.

2. Neste relevo asirio, hai dous homes sobre cabalos e parece que van a cazar, porque levan arcos e frechas, e parece que está preparado para disparar.

3. As estacións do anodependíadas cheaso Nilo. A primeira tempada comezaba e xullocoasinundacións.
En setembro, comeza o tempo do cultivo e xerminación E o ciclo que termina a finais de abril e xuño, coa colleita.O regadio da terra foi fundamental para deseñar parte do territorio, as terras devian ser regadas artificialmente. Para as áreas máis accesibles foron construídas encoros, que tamén

5.

Ver Sin título en un mapa más g

rande

6. Os nilometros son construccions escalonadas ou pozos, diferentes en canto o seu diseño pero cunha mesma funcion: medir o nivel das augas do rio Nilo. O nivel das augas do Nilo en Elefantina menor de 6 metro supoñia que moitos terreos non podian ser cultivados e que todo o pais iva ter que pasar fame, un nivel da auga superior os 8 metro s supoñia que os pobos se

ivan inundar, destruia as vivendas e as canles de reg

o.Los nilometros estavan a cargo de los sacerdotes.

7. No rio Nilo considerase que nace no lag

.O Nilo ten unha lonxitude de 6.756 km e un caudo Victoria, pero o lago e alimentado por moitos mais rios, e desenvoca no Mediterraneo

al medio de 2.830 m³/s.

8. Na primeira imaxe aparece un home e unha muller con

unha vaca o home esta arando e a muller esta tirando as sementes o chan, e logo na figura de abaixo aparecen os frutos que deron as semillas que plantaron.

O chaduf e unha maquina simple, que usada de modo de palanca, sirve para subir agua desde un rio, canal deposito o un pozo, este agua se utiliza para regar para uso domestico ou para os animais.
Na segunda imaxe un home esta utilizando o chaduf para levar auga ou para os animales para regar ou para eles.
Na

terceira imaxe hai moitos homes que estan recollendo

a coll

eita de trigo do ano.

Na cuarta imaxe hai dous homes recollendo uvas para facer viño ou para consumo deles.
Na quinta imaxe hai dous homes con unhas lanzas, parece que veñen de pescar por que levan moitos peixes na man.

AS ALDEAS NO ANTIGO EXIPTO

Os exipcios mais pobres vivian en pequenas casas que non tiñan mobles e era de un so piso tiñan unha porta de madeira para que o calor non entrase e unha pequena venta cunhos barrotes de madeira, normalmente as casas so tiñan un piso no que habia duas habitacions, no techo era donde facian a comida como nunha especie de barba

coa en forma de cono e donde tamen dormian as veces cando facia moita calor. As encargadas da auga normalmente eran as mulleres que ian o final do dia cando o sol xa se iva. Os exipcios tiñan tres comidas o dia e a cervexa e o pan que eran a parte esencial da sua alimentacion. Os mais afortunados posuian unha orta na que cultivavan as suas propias verduras.

Os funerais dos exipcios mais pobres consistia en meterlle sall e graxa o corpo do difunto e recubrilo dun pano de lino e enterralo no deserto con alguns dos seus obxectos familiares.

MOMIFICACION

A forma de rendir cul

to os mortos dos exipcios era a momificacion, que se facia por causa dunha lenda que decia que: Seth descuertizava os corpos par aimpedir a suas resurreccion e é Isis quen reune as partes do corpos as reconmon e lle da alento para que reviva, era o motivo principal polo que se facia.

Habia tres modelos pa

ra momificar os mortos o modelo de lujo o modelo intermedio e o modelo economico.

O modelo de lujo consistia en vaciar o cadaver por dentro e meterlle especias e perfumes logo rellenano de mirra e serrin, deixano 70 dias en sosa despois de que pase o tempo limpase ven o corpo, logo recubrian o corpo de vendas e devolviano a familia.

O proceso intermedio consistia en inyectarle aceite de cedro o corpo polo orificio anal e logo taponan para que non salga. despois deixanse os dias correspondentes en natron cando xa pasou o tempo quitase o tapon e salen os orgajnos disoltos , despois deste tratamento mandase o corpo a familia.

O proceso economico consistia en limpar as tripas adoval

o con natroncos correspondentes 70 dias, despois secano o sol e devolveno a fam

ilia.

PREDRA ROSETTA

A pedra de Rosetta é parte dun antigo ronsel e

xipcio de granodiorita con texto gravado que proveu a clave para o entendemento moderno dos xeroglíficos exipcios. A inscrición rexistra un decreto que foi expedido en Menfis no ano 196 antes de Cristo, en favor do rei Ptolom

eo V. Foi descuberta o 15 de xullo de 1799 polo capitán francés Pierre-François Bouchard no pobo exipcio do delta do Nilo denominado Rosetta. Jean-François Champollion foi o que descifrou a pedra Rosetta.

DEUSES DO ANTIGO EXIPTO

Ra "Gran Deus" anónimo, demiurgo, deus solar de Heliópolis na mitoloxía exipcia. Ra era o símbolo da luz solar, dador de vida, así como responsable do ciclo da morte e a resurrección.

A súa representación máis habitual era a dun home con cabeza de falcón, sobre a cal portaba o disco solar.

Horus "o elevado", deus celeste na mitoloxí

a exipcia. Consideróuselle iniciador da civilización exipcia. Horus foi representado como un falcón ou un home con cabeza de falcón, coa coroa Dobre. Tamén, como un disco solar con ás de falcón despregadas, sobre as portas e nas salas dos templos; e con forma leonina como Harmajis.

Osiris é o deus exipcio da resurrección, símbolo da fertilidade e rexeneración do Nilo; é o deus da vexetación e a agricultura; tamén preside o tribunal do xuízo dos defuntos na mitoloxía exipcia.

A Osiris represéntaselle case sempre momificado, co rostro de cor verde ou negro, unha coroa Atef, o cayado (heqa) e o látigo (mayal ou nebeh) ou o cetro uas.

Isis é o nome grego dunha deusa da mitoloxía exipcia. O seu nome exipcio era Ast, que significa trono, representado polo xeroglífico que portaba sobre a súa cabeza. Foi denominada "Gran meiga", "Gran deusa nai", "Raíña dos deuses", "Forza fecundadora da natureza", "Deusa da maternidade e do nacemento".Isis era representada como muller co xeroglífico do "trono" Ast sobre a súa cabeza eces está sentada, ostentando un tocado co disco solar, por ser filla de Ra, o deus Solar. Podemos vela igualmente con ás de milano, abrindo os seus brazos para bendicir aos seus devotos e fillos, simbolizando a súa maternidade; con forma de deusa árbore, aleitando ao faraón.

Amón, helenización do nome exipcio imn cuxa xeral transliteración é Imen . Orixinalmente unha deidade tebana, cuxo culto se popularizou cando a cidade de Tebas pasou a ser unha das máis influentes de Exipto, tras a expulsión dos hicsos a mans dos príncipes tebanos que darían orixe á Dinastía XVII.

Dyehuty en exipcio, Thot en grego , é o deus da sabedoría, a escritura, a música, os esconxuros e feitizos máxicos e símbolo da Lúa na mitoloxía exipcia.Home con cabeza de ibis, unha pluma e a tablilla de escriba celestial para anotar os pensamentos, palabras e actos dos homes e pesalos na súa balanza. Tamén foi representado como babuino. Tamén era representado como o deus axudante de Ra.

Anubis era o "Señor da necrópole", a cidade dos mortos, que situaban sempre na ribeira occidental do Nilo. Era o encargado de guiar ao espírito dos mortos ao "outro mundo", a Duat, dentro das crenzas exipcias. Anubis era representado como un home con cabeza de cánido, ou como un can exipcio (ou chacal) negro,
pola cor da putrefacción dos corpos, e da terra infértil, símbolo de resurrección.

Atón era unha deidade solar do Antigo Exipto que representaba ao disco solar no firmamento. Considerábaselle o espírito que alentaba a vida na Terra, na Mitoloxía exipcia. Nos primeiros tempos representouse como un home con cabeza de falcón, despois como disco solar do cal xurdían raios con mans estendidas cara aos crentes, ou suxeitando signos da vida: Anj.

TEMPLO DE DEBOD

O Templo de Debod foi un agasallo de Exipto a España (ano 1968), en compensación pola axuda española, tras o chamamento internacional realizado pola Unesco para salvar os templos de Nubia, principalmente o de Abu Simbel, en perigo de desaparición debido á construción da presa de Asuán.