Napoleon Bonaparte

1.  Como se produciu o golpe de brumario
2. As principais vitorias bélicas
3. As grandes derrotas
4. As tácticas da batalla de Austerlitz
5. A batalla de Trafalgar
6. Principais medidas para crear un Estado moderno
7. Territorios incluídos no Imperio
8. As causas da súa morte.

1. Napoleón decidiu abandonar ao seu exército e regresar a Francia para salvar o país ante a crise do Directorio. Cando chegou a París uniuse a unha conspiración contra o goberno. Bonaparte e os seus compañeiros tomaron o poder durante o golpe de estado do 9-10 de novembro de 1799 (18-19 de brumario segundo o calendario revolucionario) e estableceron un novo réxime, o Consulado. Segundo a constitución do ano VIII, Napoleón, que fora nomeado primeiro cónsul, dispuña de poderes case ditatoriais. A Constitución do ano X, por el ditada en 1802, outorgou carácter vitalicio ao seu consulado e, finalmente, proclamouse emperador en 1804.

2.
Batalla de Austerlitz o 2 de decembro de 1805
Jena e Auerstedt (1806)
Friedland. 14 de xuño de 1807,
En Tilsit (xullo de 1807),
Wagram en 1809

3.
Batalla de Waterloo combate librado entre o exército francés fronte ás tropas británicas, holandesas e alemás dirixidas polo duque de Wellington e o exército prusiano do Mariscal de Campo Gebhard Leberecht von Blücher, preto da cidade de Waterloo o 18 de xuño de 1815. Tras a volta do Emperador do seu exilio na illa de Elba, e ao reunirse a Sétima Coalición contra el, Napoleón decide invadir os Países Baixos onde se están reunindo tropas da Coalición. Enmárcase dentro dos denominados Cen Días considérase como parte da Campaña de Waterloo todos os combates que van desde os primeiros encontros entre as tropas francesas cos destacamentos prusianos o 15 de xuño, até a retirada final do exército francés o día 18. Incluíndo dentro do seu contexto os combates librados no pobo de Ligny, en Quatre Bras, Wavre e o monte Saint-Jean.

A Batalla de Leipzig (16 ao 19 de outubro de 1813), tamén chamada a «Batalla das Nacións», foi o maior enfrontamento armado de todas as Guerras Napoleónicas e a máis importante derrota sufrida por Napoleón Bonaparte. Tras a desastrosa campaña en Rusia e as derrotas na Guerra da Independencia Española, as forzas antifrancesas habíanse reagrupado de forma cautelosa na Sexta Coalición, que comprendía ao Reino Unido, Rusia, España, Portugal, Prusia, Austria, Suecia e certos pequenos Estados alemáns. Con todos estes países, a Sexta Coalición podía pór no campo de batalla máis de medio millón de homes (e certamente, durante a batalla de Leipzig, as forzas aliadas ao leste do Rin probablemente excedían o millón de soldados). En contraste, as forzas de Napoleón limitábanse a uns poucos centos de miles.

4. A batalla de Austerlitz a pesar da súa importancia e magnitude foi unha batalla moi curta xa que a clave estivo nos movementos previos realizados polos contendentes e nos posicionamentos resultantes, durante os cales Napoleón manipulou perfectamente ao exército aliado mostrando unha falsa debilidade e colocando o campo de batalla á súa antollo para que como o mesmo diría:  "Un ataque rápido e a guerra terminaría".Ao redor das 8:00 AM o 2 de decembro, a primeira de columnas aliadas comezou a golpear á dereita francesa preto da aldea de Telnitz.  Tendo no pobo, o francés lanzouse de novo a través de Goldbach Stream.  Reagrupación, o francés esforzo renovado pola chegada do corpo de Davout.  Pasando ao ataque, e voltos a Telnitz, pero foron expulsados por Allied cabalaría.  Lixeiramente cara ao norte, a próxima columna de Allied Sokonitz éxito e foi rexeitado.  Co que na artillaría, o xeneral Luís Conde Langéron dos homes de éxito na toma da aldea, mentres que unha terceira columna asaltado o castelo.

5. A Batalla de Trafalgar foi unha batalla naval que tivo lugar o 21 de outubro de 1805, no marco da terceira coalición iniciada por Reino Unido, Austria, Rusia, Nápoles e Suecia para tentar derrocar a Napoleón Bonaparte do trono imperial e disolver a influencia militar francesa existente en Europa. Tivo lugar preto do cabo Trafalgar (provincia de Cádiz), onde se enfrontaron os aliados Francia e España (ao mando do vicealmirante francés Pierre Villeneuve, baixo cuxo mando estaba por parte española o tenente xeral do mar Federico Gravina) contra a armada británica ao mando do vicealmirante Horatio Nelson.

6.
Pacificó a sociedade francesa: permitiu o regreso dos exiliados e gobernou apoiándose tanto en persoas defensoras do Antigo Réxime como da revolución.
Continuou a política de reformas sociais: concentrou a administración ao redor de París; inaugurou o Banco de Francia; ideou un sistema educativo centralizado e estatal, desde a escola primaria até a universidade; promulgou un código civil, que modernizou e simplificou as leis; e regularizou as relacións coa Igrexa mediante a firma dun Concordato coa Santa Sé en 1801.

Promoveu a construción de numerosos monumentos conmemorativos en París, cidade á que tentou converter nunha «nova Roma». Todas as súas reformas foron acompañadas da dura represión dos seus opoñentes e da imposición da censura de prensa.

7. Francia conquista case todo Europa nesta foto aparecen os paises que conquistou e mais os paises que estan en contra de Francia.

8.
Napoleón foi encarcerado e desterrado polos británicos á illa de Santa Elena no Atlántico, o 15 de xullo de 1815. Alí, cun pequeno grupo de seguidores, ditou as súas memorias e criticou ás súas aprehensores.
 Napoleón en Santa Elena.Enfermo do estómago, afectado dunha continua pesadez e unha dor no costado dereito, os médicos crían que era unha afección hepática, pero el sospeitou inmediatamente que estaba atacado da mesma doenza do seu pai, un cirro no píloro ou cancro de estómago,[8] pero non llo dixo a ninguén ata que estivo o suficientemente seguro de que así estaba a suceder.
Con todo, recentes investigacións realizadas a mostras de cabelo do xeneral (cortado pouco tempo despois de morrer) que estiveran gardadas nun sobre baleiro, revelan que estaban impregnadas con arsénico até tal punto, que se necesitaban doses altamente perigosas para lograr aquela concentración. Isto último suxire que é altamente probable que puido morrer a causa do veleno (o que tamén concordaría cos seus síntomas), xa sexa de forma intencionada ou non. Napoleón Bonaparte morreu o 5 de maio de 1821.